زندگی روی خط تعادل

سلام

همانطور که قبلا هم نوشته بودم یه مدت می خواستم مطابق برنامه از پش تعیین شده نرم جلو. علتش این بود که باید کارهای عقب افتاده ای را انجام می دادم که خیلی برنامه پذیر نبود. خوب بخش بزرگی از اون کارهام را انجام دادم. حالا بعد از دوازده روز دوباره می خوام برگردم به روال قبلی.

توی این مدت چقدر به خودم گفتم این دفعه دیگه هیچ کاری را به بعد موکول نمی کنم. چقدر با خودم تکرار کردم ببین چقدر سخته همه کارهای تلنبار شده را یک باره انجام بدی درس بگیر و دفعه دیگه هر کاری را به موقعش انجام بده. کارهای کوچک و ناچیز حالا از یک گردگیری و نظافت گرفته تا سر و سامان دادن به کارهای بزرگتر اگر هر روز و به موقع خودشون انجام بشن هیچ وقت اونقدر بزرگ و سخت به نظر نمیان. اونقدر کارهای مختلف و ریز و درشت داشتم که همه ریتم و آرامشم به هم خورد و بعد از چهل و نه روز باز هم میگرن اومد به سراغم. با اینکه سعی کرده بودم که همچنان مراقبه را ادامه بدم... خوب یعنی اینکه هیچ روش و متدی به تنهایی نمی تونه کمک دهنده باشه تا شیوه نادرست زندگی آدم اصلاح نشه. البته هنوز هم معتقدم که مراقبه خیلی به من کمک کرد  می شد که طور دیگه ای پیش برم که سردرد نگیرم اما واقعا بلد نبودم و نتونستم.

در ضمن فهمیدم یک دوره چهل روزه موفق، تضمین کننده هیچ چیزی نیست. برای نگه داشتن عادتهای خوب، برای داشتن ذهن آرام، زندگی شاد، اوقات خوب و خوش و برای پیشرفت باید هر روز و هر ساعت تمرین کرد. حالا لازم نیست هر دفعه یک دوره تعیین کرد میشه از صبح که بیدار شد قرار گذاشت. اما من ترجیح می دم که دوره های مشخصی را تعیین کنم چون اینطوری یک دورنمایی از کارهایی که می خوام انجام بدم و هدفهایی که می خوام بهشون برسم دارم.

خلاصه اینها مقدمه اینه که از همین امروز دوباره تمرینها را از سر می گیرم. این بار می خوام متمرکز بشم روی مواظبت کردن از جسم و ذهنم. اینکه شیوه زندگیم طوری باشه که بیشتر لذتهای واقعی را درک کنم و کمتر دچار تنش بشم. همینطور می خوام زبان را هر روز صبح بخونم. برنامه صبحهام فعلا خالیه بنابراین می تونم زبان را ادامه بدم. دو تا کار دیگه هم دارم که باید حتما تمام تلاشم را بکنم که توی چهل روز آینده تمامش کنم.